De aanloop naar een eerste schooldag is altijd een beetje chaos, zowel voor de ouders als voor de school. Dat was ik wat uit het oog verloren sinds onze vier kinderen ondertussen allemaal al lang de schoolbanken verlaten hebben. Ik bevond me de afgelopen maand terug in die chaos, maar dan in een totaal andere wereld, nl. in Oeganda, Afrika.
Daar een nieuw schooljaar ook een compleet nieuwe klas betekent in een pas startende school als die van Matilda, was er dit jaar ook een nieuwe fysieke klas nodig. En dat tegen 1 februari, de datum van de eerste schooldag in Oeganda. Op het moment dat ik deze blogpost schrijf is het donderdagavond 30 januari. Ik ben hier sinds 4 januari en pas nu voel ik bij mezelf de stress erin komen. Er is nog onnoemelijk veel te doen! Er is nog geen deur, er zit nog geen glas in de ramen en, het belangrijkste onderdeel van een klaslokaal, er is nog geen schoolbord! De klas is opgebouwd uit houten palen, dik langs onder en dun bovenaan dus een zeer onevenwichtige bouw. Alles is met zware nagels aan elkaar geklopt, nogal krom en scheef maar het staat er.
Het transport van die palen naar de werf was een belevenis op zich. De transporteur verhoogde zijn normale tarief omdat hij zeker door de politie zou beboet worden door de extreem gevaarlijke lading. De auto kraakte en piepte en de chauffeur had de grootste moeite om te veranderen van versnelling. Desondanks zijn gezicht alleen maar geluk en tevredenheid uitstraalde door deze goedbetaalde job, dacht ik toch constant dat we het einde niet zouden halen. Het wagentje moet van een zeer hoge leeftijd geweest zijn want de naald van de kilometerteller stond roerloos op nul hoe snel we ook reden. De versnellingspook was al meerdere keren met laswerk hersteld, zowat alles hing los en had in een vorig leven een andere functie gehad. Maar we bollen verder aan zo’n 10km/uur en we zijn content want de gelukzalige glimlach van de chauffeur is er nog steeds.
Ook de andere klassen krijgen een opknapbeurt voor de eerste schooldag. Er wordt volop geschilderd, opgeruimd en de banken worden terug gezet. Ik weet op dit moment nog niet of we alles op tijd in orde krijgen, maar er is hier alleszins geen paniek te bespeuren. Wordt vervolgd in de volgende blogpost!
