Ngobya school : heel wat nieuws, zowel goed als minder goed, met wat Afrikaanse spoeling.

COVID
Dit blijft natuurlijk hét thema. Hier is het niet weg te branden uit het nieuws, doch in Uganda is het nooit heel erg geweest.
Handen wassen, afstand houden, masker dragen, scholen dicht, toerisme compleet stilgevallen, enz. alles werd zéér streng gecontroleerd!
De weerpatronen (warm en droog) zijn de grootste medestander van de lage besmettingsgraad. Dit is geen overheidspropaganda maar een feit, aldus het Ugandese dagblad ‘New Vision’.
En gelukkig maar, want een degelijke gezondheidszorg in Uganda is zo goed al onbestaand.
HET SCHOOLLEVEN

Er wordt hard gestudeerd in het zevende studiejaar. Met vijftien zijn ze. Na zo een goede zeven maand uit school weggebleven te zijn, was dit niet zo eenvoudig. Niet voor de kinderen, en ook niet voor de leerkrachten. Maar na al die tijd elkaar niet meer gezien of gehoord te hebben, was het toch wel feeststemming. De week voordien was iedereen al op post! Dit had vele redenen: de leerkrachten en het personeel moest nagaan of alles klaar was voor de start van de lessen, de studenten waren maar wat blij om hun vrienden(innen) weer te zien, en vooral ze konden allemaal weer hun buikje rond eten en er kon gedoucht worden.

Op 31 maart 2021 loopt het zevende studiejaar ten einde.
Dan volgt nog het nationaal examen, een echte strijd tussen de scholen! Dan is de grote vraag, welke school komt er als beste uit? Dit gebeuren haalt de nationale televisie!
Maar er is beloofd dat we al deze studenten terugzien op de officiële opening van de school. Dit grote feest dat niet kon doorgaan in april 2020, staat dus nog steeds op de agenda! Voor de datum is nog even afwachten. Hoe gaat het nu verder met de andere studiejaren in onze lagere school? Het ministerie van onderwijs kiest ervoor om druppelsgewijs de scholen weer op te starten. Het schooljaar 2020 was volledig verloren, nu wordt er stapsgewijs hernomen.

SCHOOLACTIVITEITEN
Alle kinderen en personeel werden bedacht met een extraatje. Na zovele maanden mais en bruine bonen, kreeg iedereen nu eens rijst, vlees, vis en vooral een frisdrank of een flesje bier. Wie kan zich hier nog voorstellen dat zo eenklein flesje frisdrank een heuse attractie is. Iedereen, zelfs de ouders zullen hierover nog lang napraten. Het is echt zo belangrijk dat kinderen zich gewaardeerd en goed voelen op onze school. Het is zo belangrijk dat ouders weten dat de school daarvoor haar uiterste best doet.

LANDBOUW
Het onderhoud van de bosplantage vergt toch veel meer arbeid dan verwacht. Door de snelle groei van de eucalyptusbomen moeten heel wat scheuten weggesnoeid te worden. Op de lege plaatsen worden jonge boompjes bij geplant. Onkruid, vooral gras moet verwijderd worden. Alles is handwerk, pesticiden zijn uit den boze. Ook werd er rond de plantage een afsluiting aangebracht. Vooral loslopende koeien en geiten brengen schade toe aan de vele jonge boompjes. Ze zijn natuurlijk uit op dat lekker jonge gras. Voetpaadjes door het bos verdwijnen dus ook.

De varkenshouderij ‘boert’ goed, het is nog wat geduld oefenen tot de biggen groot genoeg zijn om aan uitbreiding te denken. Maar de ‘familie’ is al compleet, eens het zover komt! Alle stappen zijn ook duidelijk hoe het verder moet met verkoop. Dit project loopt perfect. Een extra inkomen voor de school, we zien dit helemaal zitten!

De bananenplantage heeft al enkele keren eetbare vruchten opgeleverd. De kinderen kunnen eens iets anders eten dan hun dagelijkse portie mais met bruine bonen. Het vormt een zeer voedzame en mooie afwisseling. Er zijn ook de zoete aardappelen in de aanbieding.

FOTO’S DIE SPREKEN
Neem bijvoorbeeld de foto van de bananenboom. Met een persoon in beeld, zie je direct hoe groot zo’n boom wel wordt, met heel grote bladeren, die heel veel zonlicht, regen, en ook warmte opvangen. Op de grond zie je ook de ‘bemesting’ die van vorige bomen afkomstig is.
Het verhaal stopt dan evenwel niet. Wat doen ze dan met die grote bladeren? Wanneer ze groene bananen koken, worden die bladeren boven de geschilde bananen gewikkeld en heel goed afgedekt,
zodat de stoom van het koken onder die bladeren blijft, een soort kook-drukpan. Eenvoudig en goedkoop!

ONZE NGOBYA SCHOOL
Onze grootste zorg, naast covid natuurlijk, is het financiële plaatje van de school. Het is voortdurend een evenwicht zoeken tussen inkomsten en uitgaven. Dit is best stresseren! Het zijn immers spannende tijden. Heel wat scholen staan te koop, directies die geen steun vinden om deze periode te overbruggen moeten het wel opgeven. Op papier is er steun van de regering, maar de bittere realiteit is dat scholen die verder gaan met het onderwijs, aankijken tegen grote kosten die het ministerie van onderwijs hen oplegt. Daarbij komt dat de overheid iedere keer opnieuw een aantal ‘controleurs’ naar de scholen die open blijven stuurt. Iedere keer vinden ze wel iets, elke keer moeten ze nog eens terugkomen en iedere keer moet er wel iets betaald worden. Het is om moedeloos van te worden. We proberen dit vol te houden.
Leraars, de directie en schoolpersoneel staan een groot deel van hun loon af. Sommige ouders betalen een klein deeltje van het gevraagde schoolgeld, voor zover dit mogelijk is.
Gelukkig helpen overheden en sponsors van hieruit mee, om deze noodsituatie te kunnen overbruggen. Zonder deze extra steun, was het kopje onder voor onze school!
Het voelt goed, en we zijn echt dankbaar, dat de gemeente Oostkamp en de Provincie West-Vlaanderen ook buiten hun grenzen hun solidariteit en verbondenheid tonen.

Het voelt goed dat zoveel mensen ons een warme financiële steun toevertrouwen.
Het voelt goed dat scholen van hier, dat studentenclub VTK uit Gent bijvoorbeeld, ons een flinke duw in de rug wensen te geven!

Samen in dezelfde richting aan één zeel trekken, dan kan er heel wat bewegen!Trouwens dit is het motto van onze school: together we can move mountains.
Misschien valt het niet zo op, maar ik spreek altijd over ONZE school, want met de steun en hulp van jullie allen, is het inderdaad de school van ons allemaal geworden, ook die van jullie dus!

Tot de volgende …………..
Met een grote dankbare groet,
Jos en het Creating Power team

de officiële eerste spadesteek…..
de letterlijke eerste spadesteken.

Read More →

Dat er, naast het lesgeven, toch heel wat gebeurde tijdens het voorbije schooljaar, mag blijken uit volgende agenda.

Op 27 januari 19 was er de officiële opening van het schooljaar, gevolgd door een interne workshop voor alle werknemers, het onderwijzend personeel en het kader. Bij een eerder sober etentje worden alle taken toegelicht en verantwoordelijkheden aangewezen. Nieuwe mensen leren elkaar kennen.
Op 16 feb was er de ouderdag voor de ouders van kinderen van het zesde en zevende leerjaar.
Deze beide leerjaren zijn de leerlingen verplicht op internaat, dit door de vele uren les die ze krijgen. In de duisternis naar huis trekken is onmogelijk en zelfs heel gevaarlijk!
Stel je voor, je kind van 10-12 jaar oud, is voor drie maand weg van huis?
Er moeten hier dus heel wat afspraken gemaakt te worden, zeker ook op financieel vlak!

Op 16 maart hadden we de ‘bezoekersdag’. Dit is een feest voor alle ouders en hun kinderen. Zeker voor de internen is het altijd een blij weerzien. Daarom is er ook een speciaal menu voorzien, matoke met vlees en fruit als desert. En niet te vergeten de frisdrankjes waar ze toch zo verzot op zijn.

Tussendoor zijn er ook de oefeningen van de brandweer, elke school is verplicht die te houden.

Er zijn de vele erediensten elke woensdag en zondag, waar alle kinderen op hun best gekleed zijn, en eens hun schooluniform niet moeten dragen. De rest van de zondag zijn ze dan zowat vrij, dit zonder de strenge regels van het les volgen.

Ook in het tweede en derde trimester zijn er de weerkerende ouderbezoeken, met telkens de bespreking van de schoolresultaten natuurlijk.

Speciale vergaderingen:

1.PTA meeting = parents-teachers-association = ouders-onderwijzend personeel vereniging
Men bespreekt uitdagingen, men deelt ideeën, men doet voorstellen, dit alles om de school vooruit te helpen. Van elke vergadering wordt een verslag gemaakt, zodat er opvolging van
de aangebrachte voorstellen mogelijk is

2.Debate competitions day: een voorbeeld maakt dit duidelijk.
Klas vierde leerjaar krijgt te verdedigen: onze vaders zijn beter dan onze moeders.
Klas vijfde leerjaar krijgt te verdedigen: onze moeders zijn beter dan onze vaders.
Dan kan de tweestrijd beginnen tussen die twee klassen, het gaat er soms heftig aan toe!
De klas die het meest aantal aanvaardbare redenen naar voor haalt is de winnaar. Het leert de kinderen na te denken, te luisteren naar en in gesprek met elkaar te gaan.

3.Guidance and counseling day: begeleidings-en adviesdag:
Deze begeleiding gebeurt door een priester en is bedoeld voor het onderwijzend personeel. Priesters staan zeer hoog in aanzien in de school gemeenschappen. Jonge leraars worden
aangemaand hun relaties niet te verbergen en dus te huwen en een gezin te stichten. Ze worden ook aangezet om naar de kerk te gaan en ook daar een functie op te nemen.

4.Enjuba Spelling Bee Competitions:
Dit is een wedstrijd tussen scholen i.v.m. lezen en spelling: kinderen uit een tiental scholen komen samen om uit te maken wie van hen het best kan lezen en woorden kan spellen.
Alles is in de Engelse taal, voor hen dus niet zo eenvoudig. Dit gaat afwisselend in Masaka en in Kampala door.
Onze school had in Masaka voor spelling en lezen drie kinderen op de tweede plaats. Heel goed gedaan.

5.Missionary childhood Sunday:
Kinderen verzamelen samen met ouders oude kledij, schoenen, geld, … in om te geven aan de kerk, die op het op zijn beurt onder de armen verdeelt. Dit is een soort Vlaamse kermis
met kraampjes door de kinderen opgezet. Een zéér mooie dag door iedereen volop geprezen en gewaardeerd.

6.We hadden ook twee ‘kleinere’ schoolreizen dit jaar. De school was uitgenodigd om op te treden in een zéér ver dorp, wegens het vijftig jarig bestaan van dit dorp. Onze school
heeft een zing-en dansgroep opgericht onder de naam ‘The Mighty Ngobia Music Stars’ (de machtige muziek sterren)
oep. Ze konden op heel veel bijval rekenen.
De voorzitter van ons schoolcomité, Father Joseph werd gevierd om zijn priesterjubeleum. Ook hier optredens van onze school met zang en dans. Een mooi samenzijn en samenhoren!

7.Knowledge for children:
Een project waar de school terecht zeer fier op is. Vorig jaar heeft de school een contract ondertekend met een Nederlandse NGO om schoolboeken te bezorgen. Ook dit jaar was een delegatie uit Nederland aanwezig om onderwijs te geven aan de onderwijzers: hoe onze boeken gebruiken, hoe lesgeven aan de kinderen, …
Super toch?

8. Verkiezing van prefects: deze verkiezing heb ik meegemaakt.
Onder de studenten van vijfde en zesde leerjaar worden personen aangeduid om op te treden als verantwoordelijke.
Enkele voorbeelden van die verantwoordelijkheden zijn:
-zorg voor de kleuters, zeker op de speelplaats
-hulp met onderwijzend personeel, elke les andere boeken vb..
-alles wat betreft kerk: gidsen voor het bidden, het in orde brengen kapel …
-voeding, keuken, afwas, hygiëne
-Engels spreken, ook en vooral buiten de klas
-meisjesproblemen, in samenspraak met lerares
-jongensproblemen, in samenspraak met leraar
-bij assembly: samenkomen op de speelplaats voor vlagge groet of om te bidden.
-netjes houden van klassen, speelplaats, grote kuis op woensdag en zaterdag.
-er zijn er nog….
De kandidaten dienen uit te leggen waarom ze die verantwoordelijkheid willen opnemen. Ze moeten zichzelf promoten bij die verkiezing. Ze zijn dan ook zeer fier wanneer ze uiteindelijk gekozen worden. Soms wordt er ook van job gewisseld, maar strijd is er zeker. Disipline is het codewoord.
Mooie anekdote: één kanditade kwam mijn stem vragen. De school heeft me dan maar ‘stemrecht’ toegekend! Toch heel pienter van dat meisje.

Tot zover een overzicht, er is dus wel altijd iets om naar uit te kijken en wees maar zeker, de kinderen leven er naar toe.

Ten slotte: al deze activiteiten hebben als hoofdoel om de school te promoten in de wijde omgeving en te tonen aan de ouders dat de school echt inzet op onderwijs en opvoeding! Tonen dat niets te veel is om aan het fundament van elk kind te timmeren.

Onze gesponsorde kinderen, die zowat uit de boot dreigden te vallen, staan deze keer op de eerste rij. En het doet ongeloofelijk veel deugd om ze bezig te zien!
Zonder jullie, sponsorouders, stonden ze zelfs niet op de laatste plaats in de rij!

Groetjes,
Jos Deforche
Creating power team

onze nieuwe school anno 2018 en.. >vlaams zaaigoed onder Afrikaanse zon

Beste sponsors en symphatisanten van creating power,

Het is inderdaad al een tijdje geleden dat we deze webpagina hebben opgefrist. Sinds onze laatste blogpost en het bezoek van Matilda aan ons land verleden jaar, is er toch al heel wat gebeurd.
De nieuwe klaslokalen in Kaganda zijn al een hele tijd in gebruik, en worden nu nog voor allerlei doeleinden gebruikt.Om alle klaslokalen te gebruiken als klaslokaal, hebben we tot nu toe niet voldoende leerlingen. Dus enkele lokalen dienen als “office”, of als “ziekenboeg” of als “slaapzaal” of als “leraarskamer” .

De slaapzaal voor de meisjes is intussen gehuisvest in een afzondelijke nieuwbouw. We zijn heel blij en fier dat we in die slaapzaal, welke voldoende groot is, ook de douches en de flushing toiletten hebbn kunnen onderbrengen. Iedereen, en vooral de meisjes-internen zijn superblij en gelukkig. Naar veiligheid, hygiëne en privacy toe, is dit een grote stap voorwaarts.

Betreffende het lesgeven zelf zetten we ook grote stappen voorwaarts. De school heeft een overeenkomst afgesloten met een Nederlandse NGO, welke werkzaam is in Uganda, voor het leveren van schoolboeken. Zij verzorgen eveneens begeleiding en info sessies voor de leraars, hoe die boeken te gebruiken.

Veiligheid, en brandveiligheid in het bijzonder, wordt ook aangepakt. Na een zware brand in een andere school, zijn alle scholen nu verplicht een uitgebreid programma “veiligheid en brand” in het lessenpakket op te nemen. Praktijk oefeningen met brandblustoestellen bijvoorbeeld horen daar ook bij.

Binnenkort, op 2 november keer ik terug naar Kaganda, om verder te werken aan het project. Er staat terug heel wat op het menu. Verder werken aan de slaapzaal voor de jongens, zonnepanelen plaatsen want bijna elke avond zitten we in het donker, en nog zoveel meer….

je hoort er nog wel van,

groetjes
het creating power team
Jos

Het zal niemand verbazen, dat om alle acties daar ver in Uganda in goede banen te leiden, er heel wat inspanningen van hieruit moeten gebeuren .
Onze vzw Creating Power stelt zich tot doel initiatieven te nemen in kansarme gebieden, waar onvoldoende vangnet is vanwege de overheid of andere organisaties. Een van de belangrijkste doelstellingen is het onderwijs.
Maar… onderwijs in het zuiden is heel veel meer dan les geven.
Schoolgaande kinderen dragen een schooluniform, elke dag wordt er eten en drinkbaar water voorzien, kinderen die ver van school wonen worden met een busje opgehaald.
Even tussen haakjes: het is een 4-wheel drive busje! Onmisbaar in de bergketens met uitgeholde zandwegen door de zware regenbuien. Het is echt klauteren en zeer geconcentreerd rijden om gigantische putten proberen te ontwijken! Het is niet ongewoon dat de kinderen moeten uitstappen om te helpen duwen.
Weeskinderen en kinderen die te ver wonen blijven inslapen. Sommige van hen blijven vele maanden van huis weg. Niemand die klaagt. Ze zijn zo blij dat ze elke dag eten hebben, ze zijn zo blij dat ze er bij horen, ze hebben vriendjes gemaakt en kunnen spelen. Spelen met niets, want speelgoed kennen ze niet!

Vooral de steeds weerkerende mislukkingen in de oogst baren ons grote zorgen. Daardoor komen meer en meer ouders in financiële nood en kunnen ze het schoolgeld maar beetje bij beetje betalen.
Vandaag sponsoren mensen zoals jullie en wijzelf reeds 21 kinderen. Ze zouden zonder deze hulp gewoon uit de boot vallen: geen school, geen onderwijs, geen toekomst, geen eten! Jawel je leest het goed: geen eten, enkel vruchten van de bomen en vervuild water uit een of andere waterput of moeras! We kunnen het ons moeilijk voorstellen.

Tijdens de te korte regenperiode wordt er heel snel geplant en gezaaid. 80% van de mensen in Oeganda leven uitsluitend van de landbouw. Het kleinste perceeltje grond wordt bewerkt. Kinderen gaan dan niet naar school, want helpen op het land is dan van levensbelang. Maar ook hier is moeder natuur het noorden kwijt. Voor de vierde maal op rij mislukken de aanplantingen. Eens goed opgeschoten, worden de tere plantjes verschroeid door de brandende zon. Niemand weet hoe het verder moet. Een echte hongersnood komt heel dichtbij. Helaas komt dit niet bij ons op het nieuws. Wel wordt er gemeld dat 27ton appelen en peren vernietigd zal worden ! Vanwege overproductie en omdat men de prijs kunstmatig hoog wil houden!
Verleden jaar was de prijs van een zak maismeel in Oeganda 60.000 shilling, nu is dit 140.000 ! ! Meer dan het dubbele !

Enige tijd terug was dit te lezen op een internetsite:
Elk jaar gaat zowat een derde van het voedsel bestemd voor menselijke consumptie in de wereld verloren, van het productieproces tot aan de levering bij de consument (ongeveer 1,3 miljard ton). En dat terwijl zo’n 1 miljard van de wereldbevolking chronisch honger lijdt.
Klimaatverandering verergert hongersnood in Oeganda
De klimaatverandering is een van de hoofdoorzaken voor de honger die dit najaar dreigt voor twintig miljoen mensen in de Hoorn van Afrika. De regen valt dit jaar later dan gewoonlijk, en als die straks versterkt wordt door El Niño, dreigt een zondvloed de tweede oogst weg te spoelen. Zelfs in vruchtbare streken in Zuid-Oeganda, rond Mbarara. Vooral bij de boeren dreigt hongersnood.

En of de ellende nog niet groot genoeg is, heeft op 9 september 2016 de aarde in Zuid-Oeganda gebeefd met een kracht van 5,9 op de schaal van Richter. Op zich niet zo spectaculair, maar toch zijn vele honderden gammele huisjes ingestort. Bij het bouwen wordt er geen cement gebruikt, want dat is onbetaalbaar. Het aantal doden en gekwetsten is onbekend. Hulp bieden ter plaatse is zo goed als onmogelijk, wegens de uitgestrektheid van het gebied.
Door deze aardbeving zijn een aantal leerlingen van de Ngobya school niet meer naar de school teruggekeerd. Zelfs na heel wat zoekwerk weet niemand wat er met hen is gebeurd!

En toch…’achter de wolken schijnt de zon’.
Er zijn vele duizenden vrijwilligers die zich blijven inzetten voor wie het minder getroffen heeft. Ontelbare organisaties dragen hun steentje bij. Er zijn de overkoepelende organisaties zoals de 4de pijler, zoals de provincie West-Vlaanderen, beiden met een veelvoud aan goede informatie, die we als uitvoerende vzw broodnodig hebben.

Maar helaas: ‘koken kost geld’. Er is de belangrijke provinciale en gemeentelijke ondersteuning. Er zijn de bedrijven die mee op de kar springen. En zéér belangrijk, er is de hulp van velen onder jullie. Bijzondere dank voor wie een extra steuntje kan en wil geven. Het maakt een heel groot verschil voor onze school. Elke euro steun is van heel groot belang.
De kinderen zijn zo fier dat iemand uit dat grote onbekende werelddeel Europa hen helpt. Dit weten ze heel erg goed!

Met grote fierheid kunnen we meedelen dat al wie ons steunt vanaf een bedrag van 40 euro een fiscaal attest kan krijgen! Hiermee krijg je 45% van je overgeschreven geld terug.
Hiervoor stort je op dit rekeningnummer BE66 7380 3734 7143 van vzw Kontinenten met de vermelding ‘Matilda’s school Uganda’. Op het einde van het jaar sturen zij dan een bewijs van betaling, die je bij de belastingsaangifte dient te voegen.

Zopas ben ik terug van een derde bouw periode. Want ook dat valt niet stil. De huidige gehuurde gebouwen zijn zeer vervallen, en beginnen in te storten. Dus verhuis naar de nieuwe locatie in Kaganda dringt zich op . Meer daarover in een volgende blog

Tot de volgende keer,
Jos

District examens
Net voor het verlaten van de lagere school moeten de leerlingen een test over hun verworven kennis afleggen. Alle scholen uit de ruime region moeten daaraan deel nemen. Uit onze school in Ngobya namen 11 kinderen uit het zevende leerjaar deel. De resultaten werden in 4 categorieën ingedeeld, waarbij 1 en 2 als zeer goed werd bevonden. Met grote fierheid melden we u dat Joan als enige leerling in de hoogste categorie eindigde. Joan is bij ons goed gekend, zeker in de lagere school uit Sint-Elooi-Wingene, waar elk jaar de kinderen tal van sponsoracties ondernemen. Joan is een weeskind. Nog zes kinderen behaalden categorie 2, één kind kwam in categorie 3 terecht, terwijl drie anderen categorie 4 behaalden. Eind november wordt het eindexamen georganiseerd. We hopen iedereen in de hoogste twee categorieën te krijgen, om zo een hoge kans tot slagen in de middelbare school te hebben.

Dit kraantje voorziet de ganse school van water.

Kaganda: stadswater aangesloten
Eindelijk, na twee jaar wachten op de beloofde aansluiting, hebben we drinkbaar water op de bouwsite in Kaganda. Alle aansluitingen zijn een halve duim dik, wat zéér klein is. Dikwijls is er geen water of is er heel weinig druk. Dan komt onze waterpond van 14m³ als reserveopslag goed van pas. Jammer natuurlijk voor onze bodadriver, die ons (duur) water leverde uit het moeras. Hij verliest hierdoor een groot deel van zijn inkomen…

Enkele cijfers van onze school Ngobya
Het schooltje Ngobya is in 2009 gestart met amper 9 leerlingen en is op zeer korte tijd uitgegroeid tot een volwaardige school met maar liefst 240 leerlingen. Het is de eerste keer in de geschiedenis van de school dat kinderen in het zevende studiejaar afstuderen en dus definitief de school verlaten. Toch worden ze nadien nog verder opgevolgd.

Het schoolcomité bestaat uit tien leden. Regelmatig komen ze samen om de werking van de school te bespreken en te verbeteren. Sedert 2016 is de aannemer ‘Kaganda-bouw’ ook lid, als financieel expert.

Het leerkrachtenkorps

De staf besaat uit 14 leerkrachten, een directrice, een onderdirectrice en een secretaresse. Dit stafteam staat in voor de dagelijkse werking van de school. Voor sommige activiteiten worden extra specialisten ingehuurd, zoals bv bij muziek en dans (heel belangrijk in hun cultuur) of bij sport waaronder natuurlijk voetbal.

Een school heeft natuurlijk ook gewone werknemers nodig om de school draaiende te houden. Denk maar aan het transport van de kinderen, het voorzien van eet- en slaapgelegenheid, het onderhoud van de gebouwen, … Er is de buschauffeur, er is een nachtbewaking voor de inslapende jongens en een voor de meisjes. Er is de klusjesman en er is de bewaker voor de school in Kaganda. Er is het keukenpersoneel, enz. Enkele dagen geleden is er een jonge hond aangekocht, als hulp voor de nachtwaker. Die wordt nu afgericht als afschrikkingsmiddel tegenover eventuele inbrekers.

Elke dag moet het aantal aanwezige leerlingen in de school opgetekend te worden op een bord buiten zodat het voor iedereen zichtbaar is.

Het leerplan voor de school is opgemaakt door het Ministerie van sport en onderwijs. Regelmatig  gebeuren er controles en testen. Er moeten veel boeken aangekocht worden. De aanwezigheidsregisters moeten altijd ingevuld worden, want bij een controle moeten die voorgelegd kunnen worden. Omdat alles met de hand geschreven wordt, is dit voor de leerkrachten heel veel werk. Jammer dat ze geen computers kunnen gebruiken.

Bij de bouw van een school heeft het Ministerie natuurlijk haar zeg! De klassen worden nagezien of ze groot genoeg zijn of ze voldoende verlucht en verlicht zijn of er voldoende banken aanwezig zijn, voldoende buiten-speelruimte in de schaduw, voldoende toiletten (afzonderlijk voor meisjes en jongens), voldoende doucheruimten, en ja het gaat heel ver, zelfs educatieve tekeningen op de buitenmuren zijn verplicht! Dit is allemaal nodig om een licentie te bekomen om les te mogen geven. Het gezegde ‘ons kent ons’ speelt in Oeganda een zeer belangrijke rol, dat hoeft geen uitleg!

Hoe we dit alles draaiende kunnen houden zonder 1 shilling steun van het Ministerie is een wonder! En ja, de ouders moeten schoolgeld betalen, maar het merendeel betaalt slechts een klein deeltje. Eigenlijk moet er voor eenvoudige dingen betaald worden, bv om opgehaald te worden met de bus. Zelfs dit is voor sommige ouders al moeilijk. Gelukkig zijn er een 21-tal kinderen die gesponsord worden door mensen uit België en uit Nederland. We zijn de sponsors hiervoor zeer dankbaar! Momenteel staan er staan nog 17 kinderen op de wachtlijst. De reden om op die wachtlijst te staan zijn uiteenlopend: ofwel is een van de ouders gestorven, ofwel heeft iemand zo een kind in huis genomen, of grootmoeder neemt de zorg op zich of er is een voogd aangesteld of er is nog een andere oplossing gevonden! In ieder geval betalen deze mensen nagenoeg niets. Voor hen neemt de school alles op zich. Maar dit kan ze natuurlijk niet lang volhouden…

Hebben die kinderen dan geen recht op een kans in het leven? Is het hun fout dat ze wees geworden zijn? Velen van hen zijn best verstandig en ja, ze klampen me dikwijls aan en stellen dan veel ‘lastige’ vragen: ‘hoe het hier bij ons gaat’ of ‘ze niet mee kunnen met mij’… Soms heel pijnlijke vragen! Machteloos zijn, het kan pijn doen!

Tot de volgende keer,
Jos

Als ik dit schrijf, zijn er sedert mijn aankomst hier in Oeganda al vier weken voorbij. De tijd vliegt als er veel te doen is. Er zijn de bouwwerken in Kaganda, de vergaderingen met het schoolcomité, de bezoeken aan de sponsorouders, de bestaande school dient opgevolgd en er zijn de kleinere dagelijkse problemen die aandacht vragen.

Deze periode van het jaar verwachten ze hier elke dag zowat een paar uur regen. Dit is al eeuwen zo! Doch ook hier is de natuur de tel kwijt. Elke dag opnieuw is het verschroeiend heet. De schaduw biedt onvoldoende verkoeling, daarom dompelen we handdoeken in water om ons hoofd en armen te verfrissen. Van bewegen of werken is al helemaal geen sprake. Veel drinken (water…) is een absolute must! Maar deze mensen hebben totaal geen last van die hitte en kijken verwondert naar mijn doen en laten. Zij werken gewoon door! Dit is ook zo voor de betonwerken aan de vloer. Als het kwik op 40 graden staat, is dat niet bepaald een rustig werkje!

Maar vele duizenden mensen zijn er slechter aan toe: ze moeten kost wat kost hun kleine perceeltjes bewerken om geen eten te hoeven kopen. Hun zaaigoed is reeds gekocht, de grond ligt klaar, elk uur houden ze het weer in de gaten! Zo’n uitzonderlijke toestand gebeurde nog maar één keer in de laatste 40 jaar. De schrik is dat, als het dan eens regent, er zodanig overvloedig water op heel korte tijd valt dat alles wegspoelt en dat de namiddagzon het achtergebleven water gewoon weer zal verdampen. Hierdoor stijgen elk jaar opnieuw de voedselprijzen. Dit wordt een echte ramp. Helaas!

In vorige blogs vertelde ik regelmatig over een oud ventje dat altijd grote vertellingen kwam doen in zijn eigen Oegandese taal. Hij bleef maar onverstaanbaar doorpraten. Toch werd hij mijn beste vriend. Hij was toch zo vereerd en fier dat een blanke man hem aandacht schonk. Maar de schoolkinderen hadden hem al enkele dagen niet meer gezien… In een hoekje van zijn donkere kamertje hebben ze hem gevonden. ‘Stilletjes ingeslapen’, zoals men zegt, ‘zachtjes uitgedoofd’. Zijn bezittingen waren heel erg pover: een plastieken fles om te drinken, een stuk mouse om op te slapen, een kruk en enkel de kledij die hij droeg. Achteraan de school hebben ze hem begraven. Bijna onzichtbaar ligt er een hoopje aarde met een naamloos kruisje erop. Naarmate de tijd vordert, zal dat hoopje opgaan in de omgeving en wordt er op die plaats geplant en gezaaid. Zijn kamertje is al bewoond door een leraar. Zo gaat dat hier.

Termieten, daar hebben we het nog niet over gehad! Het is een verhaal op zich! Ze hebben lelijk huis gehouden in onze houten omheining. De piepkleine beestjes hebben de grootte van een mier en kunnen zowat alles vernietigen. Veel palen zijn onderaan gewoon weggevreten en vallen dus om. Ook mijn poort, waar ik zo hard aan heb gewerkt, is aangetast en moet ik herstellen. Omdat het elke dag zo heet is, kunnen we niet sproeien, dus blijft het knagen maar doorgaan. De metershoge termietenheuvel hebben we al aangepakt, want daar komt alle kwaad vandaan.

Om bij de diertjes te blijven, vandaag toch iets heel eigenaardig meegemaakt. Een van de timmermannen kwam mij een pikhouweel vragen. Hij begon ergens in de grond een put te maken, heel snel en diep. Plots haalde hij een soort dikke kever boven die heel wat lawaai maakte. Prompt stapte hij naar een vuurtje, roosterde het en at het gewoon op met alles er op en er aan! Niet om aan te zien, maar zij vinden het een lekkernij. Iedereen vond mijn uitlatingen en grimassen bijzonder prettig! Zodanig dat ze voor mij er ook eentje wilden zoeken… je raadt mijn enthousiasme wel! Het diertje noemt RICKET of Ejjenje in hun taal (ejengé uitgesproken). s’Nachts komen ze in zwermen uit de grond en leven van alles wat groen is. Meestal worden ze dan gevangen om ze te roosteren en op de marktjes als lekkernij te verkopen.

Water is hier heel kostbaar. Daarom ben ik begonnen met het plaatsen van dakgoten op verschillende gebouwen: op het verblijf van de bewaker (dit is de nieuwbouw van dit voorjaar) en ook op ons ‘bureeltje-keuken-zitplaats’. Met alle beschikbare plastieken toebehoren is dit bij ons eenvoudig uit te voeren. maar hier is dit een gans ander verhaal: er bestaan enkel goten en buizen, dus geen aftakkingen, noch t-stukken, koppelingen, afsluitingen, enz. Allemaal niet te verkrijgen! Met wat geluk kan je ze in Kampala vinden, maar dit is een reis van twee dagen. Al deze onderdelen zelf maken is dus de boodschap. Dit is niet eenvoudig, we moeten ons echt behelpen! Via plastiekbuizen onder de grond verzamelen we dan het water in onze regenput van 14m³.

Omdat er op het domein heel wat wordt aangeplant, hebben we alle water broodnodig. Zonder water zouden de bananenbomen, de ‘casava’, de zoete aardappelen niet overleven. Omdat het maar niet wil regenen is water aankopen voorlopig het enige alternatief. Dit kost 280 schilling per 25 liter. Er zijn per gietbeurt al snel 10 jerrycans nodig. Een snelle rekensom komt uit op 5 euro per week. Dit lijkt misschien niet veel maar hier is dit onbetaalbaar en dus op lange termijn onhoudbaar. Bovendien dient de bewaker nog betaald te worden, want dit behoort tot zijn takenpakket. Mocht het dakgotensysteem deze kost vermijden, het zou zeer mooi zijn!

Tot hier enkele Afrikaanse toestanden. Geniet van onderstaande foto’s.
Volgende keer lees je meer over het bouwen zelf, want tegen dan hoop ik al heel wat vordering te maken.

Allerbeste groeten,

Jos

Het kan een lange brief worden, want er is heel wat gebeurd sinds mei dit jaar . Hierbij een eerste stukje van het verhaal….dus Kaganda 01. de opstart

Kaganda, het starten van bouwen van de nieuwe school, is een voltreffer geworden . We zijn naar daar getrokken met een klein hartje, zelfs na de enkele jaren voorbereiding .  Dat bouwen daar een totaal ander verloop kent dan hier, dat konden we veronderstellen,…maar hoe dit zou verlopen ? dat was de grote onbekende .

De architect-aannemer heeft de praktische kant van het hele bouwgebeuren op zich genomen : …aankopen, leveringen, aannemen van arbeiders…zorgen voor eten en slaapgelegenheid , uitbetaling der lonen …kortom die jonge kerel was een godsgeschenk . En dan zeker al de taal en de gewoontes daar ter plaatse waren voor hem geen probleem . Samen met zijn twee ingenieurs stippelde hij alles uit, en bij wijzigingen waren we dan toch met vier om oplossingen te zoeken . Echt een team, trekkend aan dezelfde kant van de koord !!!

Mijn taak was eerder onderhandelen, begeleiden, controleren, aanwezig zijn op de werf, bijsturen waar nodig. Als daar zijn: fakturen bij houden, controle op aanleveren van de grondstoffen en het gebruik ervan, controle op het door ons aangekocht gereedschap en het onderhoud er van .  ” Proberen !! ” mijn technische know how aan hen aan te leren . Dat laatste slaagde niet zo goed, moet ik eerlijkheidshalve toegeven .

Officiële landmeters zijn gestart met het opnieuw uitzetten van de grenspaaltjes.Buren en studenten waren maar al te blij dat zij de omheining mochten plaatsen.Op deze wijze hadden ze een extra inkomen . Terzelfde tijd is het bouwen van de loods begonnen om ons gereedschap veilig op te bergen. Een vloer van bakstenen werd aangelegd om daar mortel en beton op te maken !              Water was niet beschikbaar in dit afgelegen gebied . Een boda-driver (boda=zware motorfiets) bracht water aan van uit een moeras . Per rit vervoerde hij acht jerycans van telkens twintig liter . Stuurkunst en evenwichtsgevoel waren hier wel belangrijk ! Dit werd dan opgeslagen in plastiek varen van 250 liter, en ook in het waterpond welke vooraf werd gebouwd .

Onderhandelen over prijzen, aantallen, leveringsvoorwaarden, en kwaliteit, is net als bij ons een must ! Vooral het leveren speelt een grote rol, daar zand bv dient uitgegraven te worden, ergens in de natuur, soms 100 km ver , vier tot vijf man een ganse voormiddag om één truck te laden….zwaar werk, en idem om diezelfde lading te lossen, met de schop ! Zelfde verhaal voor grind en grove steenslag ! Cement in zakken van 50 kg…..levering per 100 zakken daar de trucks niet meer aankunnen ! Bakstenen…steen per steen te tellen bij het zachtjes lossen, ( breken van broze houtgestookte bakstenen )  De uitschieter hier is wel de aankoop van houten palen, dus boomstammetjes van de eucalyptus welke zeer snel en hoog groeien. Ze worden in de bossen gekapt . Ze dienen echt voor alles en nog wat, onze loods, het bureel, zelfs de zitbank in het bureel, steigers, stutten van beton constructies ….niet te vergeten onze omheining en dito afsluit hekkens …

Het persoonlijk bezit van werklieden welke op de werf toekomen, beperkt zich tot echt versleten werkkledij, sommigen hebben schoenen bij, velen werken blootsvoets …Veiligheid en gezondheid op het werk beperkt zich hier tot een kleine verbandkist, welke op mijn voorstel aanwezig is op de werf. De echte metsers, stielmannen dus, hebben wel een truweel, waterpas en schietlood bij . Wij dienen dan de rest te voorzien, zoals kruiwagens, schoppen, pikhouwelen, houwen, metsers touw, hamers, hakmessen, jerycans en watertonnen voor water transport, ….Dat op het einde van de dag alles diende afgewassen te worden was toch nieuw  !! en het nam heel wat tijd en energie in beslag om van dit werkje een gewoonte te maken .

De aannemer zorgde voor logies voor de mensen welke van andere streken komen. De buren gingen maar al te graag in op zijn vraag om slaapvertrekken te mogen verhuren . Het voorzien van eten voor deze ganse groep was een gebeurtenis op zich ! Wij kochten maismeel en bruine bonen, dit in zakken van 50kg . Een buurvrouw kwam elke morgen een portie ophalen, naargelang het aantal personen aanwezig. Op haar kookfornuis, lees houtgestookt vuurtje tussen drie stenen, bereidde zij het maal dat dus elke dag bestond uit mais, bruine bonen en een soort waterachtig bruine saus!Te zien aan hun eetlust, was dit voor hen zeer lekker.Elke dag hetzelfde eten, is voor ons westerlingen moeilijk begrijpbaar. Toch wel een picknick tafereel ; een grote groep mensen, etend met de handen, in de schaduw van de bomen, gezeten in het hoge gras, temperatuur 30 graden…windstil…volle zon …Terwijl ze eten maken ze toch wel veel plezier, telkens is wel iemand het slachtoffer van de plagerijen….soms vertaald de aannemer over wat het gaat….Ook hier steekt het “haantjesgedrag” van sommigen de kop op !!! …..

Na het werk nemen enkelen een jerycan met water mee, dit om douches te nemen, want vuil zijn ze wel na het werk . Elke dag brengt onze boda-driver/waterman, jerycans mee met drinkbaar water . Dit komt van een handpompje in het naburige dorpje, welke water pompt uit een ondiepe gegraven waterput. Voor ons is dit water zeker niet drinkbaar . Onze lege plastiekflessen gebruiken zij dan om water te tappen .

tot zover een eerste verslagje over de opstart van ons bouwen in Kaganda . Gelegen op zo een twintig km ongeveer van de stad Masaka .

in bijlage enkele foto’s ter verduidelijking ..

1=tenten voor openingsceremonie/2=eerste spadesteek/3=landmeters/4=omheining/5=inrijpoort trucks/6=inkom personen/7=loods in opbouw/8=vloer/9= om beton te maken/10=boda driver/11=driver met zijn moeder/12=watervaten 250 liter/13=waterpond 14m³/14=leveren zand/15=leveren gravé/16=leveren grove steen/17=leveren cement/18=leveren baksteen/19=palen/20= opslag palen/21=ons bureel !! /22= met zitbank/23=kruiwagens/24=pikhouwelen,touw hakken…/25=jerycans/26=levering gereedschappen/27=hakmessen/28=eerste etentjes onder de bomen/29=drinkwater tappen