Zoals eerder vermeld heeft onze cupcake-actie vorig jaar een prachtig bedrag van 2400 euro opgebracht. We willen al onze sponsors, vrienden en sympathisanten laten weten dat hun centjes goed besteed zijn. De school van Matilda, die we sinds begin van onze VZW ondersteunen, is nu de trotse bezitter van een Toyota schoolbusje. Het busje kostte 9.000.000 Ugandese shilling, wat op een 2500 euro uitkomt (inclusief 2 nieuwe banden). De extra 100 euro hebben we uit onze eigen kas betaald.

Net voor de start van het nieuwe schooljaar in februari werd het busje gebruikt om verder gelegen dorpen op de hoogte te brengen van deze nieuwe investering, met als gevolg dat niet minder dan 100 extra kinderen zich inschreven! Het onderhoud en benzine wordt vooral gedragen door de directie, met een kleine maandelijks bijdrage door de ouders van de kinderen die er gebruik van maken. Jullie cupcakes helpen dus rechtstreeks kinderen naar school te gaan die daarvoor niet de mogelijkheid hadden.

Driver Kayizzi Shakim pikt nu elke dag op een veilige en comfortable manier zo’n 75 kinderen op om naar school te gaan en brengt ze terug op het einde van de dag, een mooie service waarvan onze kinderen in België ook kunnen genieten.

Nogmaals merci aan alle cupcake-sponsors, bedelers, snoepers en proevers! Jullie hebben echt een verschil gemaakt!

Op 1 april, geen grap weliswaar, zwommen de leerlingen van basisschool Sint-Elooi te Wingene nogal wat kilometers bijeen. Het doel? Geld inzamelen om het schoolgeld te betalen van Joan, een leerlinge zonder ouders in de school in Oeganda waarmee we samenwerken. Familie, vrienden en symphatisanten van de Wingense leerlingen sponsorden per gezwommen kilometer. De marathon was een groot succes met maar liefst 55 gezwommen en gesponsorde kilometers in totaal! De leerlingen schreven ook enkele brieven om te overhandigen aan de klas van Joan in Oeganda.

Een welgemeende merci aan alle leerlingen, sponsors & personeel van basisschool Sint-Elooi die dit mogelijk hebben gemaakt!

Met enige trots kunnen we melden dat onze VZW in de kijker werd gezet in de Noord-Zuid nieuwsbrief van de gemeente Oostkamp.

De aanloop naar een eerste schooldag is altijd een beetje chaos, zowel voor de ouders als voor de school. Dat was ik wat uit het oog verloren sinds onze vier kinderen ondertussen allemaal al lang de schoolbanken verlaten hebben. Ik bevond me de afgelopen maand terug in die chaos, maar dan in een totaal andere wereld, nl. in Oeganda, Afrika.

Daar een nieuw schooljaar ook een compleet nieuwe klas betekent in een pas startende school als die van Matilda, was er dit jaar ook een nieuwe fysieke klas nodig. En dat tegen 1 februari, de datum van de eerste schooldag in Oeganda. Op het moment dat ik deze blogpost schrijf is het donderdagavond 30 januari. Ik ben hier sinds 4 januari en pas nu voel ik bij mezelf de stress erin komen. Er is nog onnoemelijk veel te doen! Er is nog geen deur, er zit nog geen glas in de ramen en, het belangrijkste onderdeel van een klaslokaal, er is nog geen schoolbord! De klas is opgebouwd uit houten palen, dik langs onder en dun bovenaan dus een zeer onevenwichtige bouw. Alles is met zware nagels aan elkaar geklopt, nogal krom en scheef maar het staat er.

Het transport van die palen naar de werf was een belevenis op zich. De transporteur verhoogde zijn normale tarief omdat hij zeker door de politie zou beboet worden door de extreem gevaarlijke lading. De auto kraakte en piepte en de chauffeur had de grootste moeite om te veranderen van versnelling. Desondanks zijn gezicht alleen maar geluk en tevredenheid uitstraalde door deze goedbetaalde job, dacht ik toch constant dat we het einde niet zouden halen. Het wagentje moet van een zeer hoge leeftijd geweest zijn want de naald van de kilometerteller stond roerloos op nul hoe snel we ook reden. De versnellingspook was al meerdere keren met laswerk hersteld, zowat alles hing los en had in een vorig leven een andere functie gehad. Maar we bollen verder aan zo’n 10km/uur en we zijn content want de gelukzalige glimlach van de chauffeur is er nog steeds.

Ook de andere klassen krijgen een opknapbeurt voor de eerste schooldag. Er wordt volop geschilderd, opgeruimd en de banken worden terug gezet. Ik weet op dit moment nog niet of we alles op tijd in orde krijgen, maar er is hier alleszins geen paniek te bespeuren. Wordt vervolgd in de volgende blogpost!

Onze cupcake-actie voor 2013 is afgelopen. De finale opbrengst bedraagt 2400€! Een prachtig bedrag waar enorm veel mee kan gedaan worden ter plaatse. Een welgemeende dank je wel aan iedereen voor alle steun! Binnenkort mogen jullie een blogpost verwachten met een update wat er met dit geld zal gebeuren.

De VZW zit niet stil! Onze eerste actie start in De Raat te Oostkamp, waar we zelfgebakken cupcakes zullen verkopen op de kerstmarkt op 7 en 8 december telkens van 14u tem 18u. Met foto’s en video’s tonen we aan wat in het verleden reeds gebeurd is en wat we in de nabije toekomst nog plannen. Je bent van harte welkom! De opbrengst van deze actie gaat 100% naar onze projecten.

Kun je er niet bij zijn, maar wil je ons wel steunen door wat cupcakes te kopen? Dat kan!! Hier kan je online je bestelling plaatsen en dan verzorgen wij de levering! Alvast bedankt voor jullie steun en prettig feestdagen gewenst!

Wat ik in Kenia heb kunnen verwezenlijken, ben ik echt wel fier op! Na 20 jaar wachten beschikt de school en het weeshuis Ebenezer nu eindelijk over voldoende water. De nieuwe boorput van 80m diep voorziet in drinkwater, wat voor de omliggende gemeenschappen ook beschikbaar wordt gesteld . Dat dit een gigantische stap in de goede richting is hoeft geen uitleg. Alle opgestelde watertanks zijn ook aangesloten op een dak, zodat deze automatisch gevuld worden met regenwater. De nieuwe douches en toiletten zijn nu dus ook in werking. Kinderen leren nu hoe ze een douche moeten nemen, en hoe ze een flushing toilet moeten gebruiken! Toch onvoorstelbaar? Kledij kan nu netjes gewassen en gespoeld worden met proper water, voordien was dit grijs-bruin water uit de open poelen! Water voor de tuin is nu ook beschikbaar , en kan min of meer automatisch en volgens behoefte toegediend worden. Ja water is een levensader, ook voor de aanwezige koeien en geiten – het woordje “water” komt je altijd en overal tegen !!!

Alles wat betreft elektriciteit is compleet opnieuw aangelegd, en driefasig verdeeld . Nieuwe borden met automatische zekeringen, alles netjes op schema’s, alsook vernieuwen verlichting en stopcontacten. Vijf energietellers (kwh-teller) worden aangewend om het energieverbruik in kaart te brengen van deze toch grote entiteit. De onontbeerlijke noodgenerator is nu eindelijk aangesloten op een veilige manier en is doodsimpel om te schakelen van net naar generator. De nachtverlichting is bijna overal aanwezig, waarbij iedereen zich nu veilig voelt. En als het donker is in Kenia is het echt donker, je ziet je eigen voeten niet! Ze begrijpen maar niet hoe die verlichting ‘s avonds automatisch aangaat, en ’s morgens weer uit is! De plaatselijke elektricien kijkt zijn ogen uit op die klok! “We gaan nu toch onze balpen die op de grond gevallen was direct terugvinden, want we gaan ze zien liggen! “; dit was een uitspraak van iemand van de directie wanneer we de nieuwe verlichting in de vergaderruimte voor de eerste keer inschakelden.

In eerste instantie was dit enkel mogelijk door de financiële input waarvoor vzw Kitanda borg stond! Trouwens het was ook deze vzw die me uitstuurde en die achter de schermen de stuurknuppel in de hand hield. Als het al eens moeilijk ging, was het vzw Kitanda die mails uitstuurde om alles weer op de rails te zetten. Ook was er de onontbeerlijke hulp van meerdere technische ingenieurs uit België en van andere technici met praktijk ervaring. Trouwens aan iedereen: nog eens extra dank daarvoor. Er was de aanwezigheid van andere Belgische vrijwilligers: Birgit, Ann, de jonge bengels (dus de “7” voor insiders) Jana, Bieke, Jasmina, en nog zovelen, om mijn verhalen en belevenissen “kwijt” te geraken – gewoon om bevestiging te krijgen van gekke toestanden of ook soms om stoom af te laten. En uiteindelijk waren er de Kenianen zelf, maar dit is een ander hoofdstuk in het verhaal; zoals elk project hadden we ups-and-downs waarbij onze Keniaanse vrienden ter plaatse het er niet makkelijker op maakten.

Dank aan vzw Kitanda en in het bijzonder aan Rudy, jullie gaven mij de kans de ervaring van mijn leven mee te maken en eerlijk gezegd een beetje gehard terug te keren van dit avontuur – wat het zeker was!

Hallo iedereen! Hierbij starten wij officieel met de blog voor Creating Power. We will be posting both in English and in Dutch since our target audience is multi-lingual.